Hayat Gibi

Kaç sabah uyandık, pencereden sızan ilk ışıkla beraber içimizde bir huzur hissettik? Kaç gece uykusuz, düşüncelerle boğuşarak, bir gün daha ölüme yaklaştığımızı hissettik? Yaşamak, var olmanın en önemli gerçeğidir. Her gün aynada gördüğümüz yansıma, bize bunu hatırlatır. O yansıma, her sabah yeniden “Biz buradayız, var oluyoruz, bu an bizim” diye fısıldar. Bu, gerçekle yüzleşmektir: Yaşamak, hiçbir sabah uyanacağımızın garantisi olmayan, belki de farkında olmadan kaybettiğimiz bir değerdir.

Hayatın anlamını ve değerini anlamak için her anı, her soluk alışı bir armağan gibi görmeliyiz. Kayak yapmak mesela, hayat gibidir. Yönümüzü ve hızımızı ayarlayamazsak düşeriz. Her hareketimizle bir denge kurmak zorundayız; sabırlı olmalı, anı yakalamalı, varoluşumuzun nereye gittiğini görebilmeliyiz. Eğer her yönüyle bu dengeyi kuramazsak, bir noktada düştüğümüzü fark ederiz. Ama düşmek de bir parçasıdır hayatın. Ne kadar hızla gidersek gidelim, her zaman bir yol ayrımında durmalı ve o yolu seçmeliyiz.

Su mesela, hayat gibi… Yavaş ve derin, bazen tek bir damla her şeyi değiştirebilir. Nehrin akışına kapılırız, derin ve karanlık zamanlara denk geliriz, ama su her zaman doğru yolu bulur. Su gibi hayat da durmaksızın akar, akışı takip etmek gerekir. Eğer bu akışı anlamazsak, hayatı gerçekten anlayabilir miyiz?

Sonuç olarak, hayatı tam anlamıyla yaşamak için cesaret gerekir. “Yaşamak lazım,” der Nazım Hikmet, "yoksa ölümsüzlüğü aramak neye yarar?" Bu basit ama derin çağrı, hayatı olduğu gibi kabul etme çağrısıdır. Yaşamak, düşünmeden akmak, düşmekten korkmamak ve her anı bir armağan gibi kabul etmektir. Gerçekten var olmak, hayatı tüm yönleriyle, her anıyla hissetmek ve anlamaktır.

Deniz mesela, hayat gibidir. Eğer dalgalarla uyum içinde olmazsak, sürükleniriz. Her dalga yeni bir başlangıçtır, ama denizin gücünü bilmezsek, kayboluruz. Tıpkı hayat gibi.

                       photo by ysngngr - yasin güngör